1دانش‌آموخته دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه شیراز
2دانشیار روانشناسی تربیتی، دانشگاه شیراز
چکیده
هدف این پژوهش، تدوین مدل ساختاری مؤلفه های صبر و امید در دانشجویان دانشگاه شیراز است. روش پژوهش همبستگی است و مشارکت کنندگان شامل 527 دانشجوی دانشگاه شیراز بودند که برای انتخاب آنها از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای استفاده شد و پرسشنامه های مقیاس صبر خرمایی و همکاران و پرسشنامه امید اشنایدر را تکمیل کردند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که مدل پیشنهادی با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد و رابطه مستقیم صبر با امید تأیید شد. یافته های این تحقیق نشان داد که صبوریِ افراد سبب افزایش توان تعیین هدف در زندگی (مؤلفه عاملی امید) و توان برنامه ریزی برای دستیابی به اهداف (مؤلفه مسیر امید) میشود. نتایج این پژوهش نشان میدهد با آموزش صبر از طریق مؤلفه های آن (متعالی شدن، شکیبایی، پذیرش، استقامت و درنگ)، میتوان امید را در دانشجویان افزایش داد.
The formulation of a structural model of patience and hope components in students of Shiraz University
چکیده [English]
This study aimed to formulate a structural model for the relationship between patience and hope. This is a correlational study which included 527 students of Shiraz University whom were chosen through the multi-stage cluster sampling method and filled out the Khormaee's at al Patience Scale and Snyder's Hope Scale. Path analysis showed that the proposed model is a good fit with the data and the direct relation of patience to hope was confirmed. The study findings showed that patience results in an increased ability of goal-setting in life (a factor of hope) and the ability to plan to achieve goals (the path factor from hope). The results indicated that by the instruction of patience through its components (becoming transcendent, tolerance, acceptance, perseverance, and delay), the level of hope in students could be improved.
ابتدای صفحه